فیلم | روش‌های تدبر در قرآن / از دروغگویی کوفیان تا راستگویی یاران حسین(ع)
راستگویی صفتی است که خداوند در آیه «وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا» به خود نسبت داده و اهمیت آن در تاریخ زمانی مشخص می‌شود که بود و نبود این صفت در وجود انسان‌هایی که در واقعه عاشورا نقش داشتند، حسینی بودن و یزیدی بودن افراد را تعیین کرد.
به گزارش ایکنا، نوزدهمین جلسه روش‌های تدبر در قرآن با تدریس اسماعیل عاکفی، پژوهشگر علوم قرآنی را خواهیم داشت، اما به دلیل همزمانی با ایام سوگواری اباعبدالله الحسین(ع) و ورود به ما‌ه‌های محرم و صفر از قسمت نوزدهم به بعد، آیاتی انتخاب شده که مرتبت با تربیت حسینی و قیام خونین کربلاست. در ادامه متن و فیلم آن در ذیل آمده است؛
«بسم‌الله الرحمن الرحیم
سلامٌ علیکم
ایام عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) را خدمت همراهان گرانقدر، تسلیت عرض می‌کنم. به بهانه تدبر در قرآن، بحث تربیت حسینی را نیز مورد بررسی قرار می‌دهیم.
یکی از شاخصه‌هایی که مد نظر قرآن کریم است، بحث راستگویی است.
قرآن کریم بارها و با جدیت درباره راستگویی گفته است و در آیات مختلف بیان می‌کند: «إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ کَاذِبٌ کَفَّارٌ»(زمر/3) خداوند دروغگویان را هدایت نمی‌کند. خداوند متعالی، که قدرت مطلق تمام خلقت است و بهتر بگوییم، خلقت، بخشی از قدرت خداوندی است. این خداوند بنده‌نواز، ما را خلق کرده و تمام رفع نیازها را در بدن و فکرمان قرار داده تا با تلاش، بتوانیم نیازهایمان را برطرف کنیم و بر سر ما هیچ منتی نگذاشته است. اما خداوند برخی موارد و صفات را به خودش نسبت داده است و یکی از این موارد، راستگویی است. خداوند می‌فرماید: «وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا؛ چه كسى در سخن از خدا راستگوتر است» یا «وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدِيثاً» چه کسی در گفتار از خداوند راستگوتر است؟
والدین همچنان که به فرزندان یاد می‌دهند که مثلاً غذا و بستنی روی لباست نریز یا پای خود را مقابل بزرگتر‌ها دراز نکن (من باب احترام در حالی که گناه نیست)، خوب است به درست و صادقانه حرف زدن و راستگویی تأکید کنند.
اما برویم به بررسی واقعه عاشورا؛ برخی برای آمدن امام حسین(ع) به کوفه، نامه نوشتند و بعد که امام حسین(ع) سفیر خود مسلم‌بن‌عقیل(ع) را فرستادند، مردم به مسلم گفتند: «ما تو را یاری می‌کنیم» در حالی که دروغ گفتند. هنگامی که سفیر امام را تنها گذاشتند، مسلم(ع)، یک نفره با سربازان ابن‌زیاد جنگید و باز آنان نیز دروغ گفتند که مسلم! اگر شمشیرت را زمین بگذاری، به تو امان می‌دهیم. اما وی را از بالای دارالاماره پرت کردند و مظلومانه به شهادت رساندند و یا دروغ دیگر اینکه در هنگامی که امام(ع) به صحرای کربلا رسید به مردم گفتند: «شما نبودید برای من نامه نوشتید؟» گفتند: «نه ما ننوشتیم.»
اگر این موضوع را یاد نگیریم و این شاخصه را در خودمان پرورش ندهیم و ملکه وجودمان نشود، ممکن است، اگر کربلایی پیش بیاید، طرف یاران امام حسین(ع) نباشیم. اما آنهایی که از ابتدا گفتند، کنار امام حسین(ع) می‌ایستیم، می‌دانستند چه گفته‌اند و راست گفتند. آرزو می‌کنیم تا «يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمًا» باشیم.
پس به یاد راستگویان این ایام حتماً راستگویی و درست‌کرداری را به فرزندان بیاموزیم و آنها را بیازماییم.»
یادآور می‌شود، مباحث روش‌های تدبر در قرآن با تدریس اسماعیل عاکفی، مدرس و پژوهشگر قرآنی، به همت ایکنا و با همکاری استودیو مبین جهاددانشگاهی روزهای یکشنبه و پنجشنبه منتشر می‌شود.
انتهای پیام
